Japoński poeta Bashō Matsuo zanim został wybitnym poetą był samurajem, podobnie jak jego ojciec. Dopiero po porzuceniu służby postanowił związać swoje całe życie z poezją Matsuo był twórcą haiku, czyli krótkiej, minimalistycznej japońskiej formy poetyckiej pisanej w formie krótkiego wersu, pochodzącej z okresu Edo. To właśnie w nich zawarł swoje spostrzeżenia na temat świata, ulotnych chwil, dzielił się swoimi odczuciami i emocjami. Basho zanim stał się poetą był samurajem i jak przystało na feudalnego japońskiego rycerza był ubrany w tradycyjny strój samurajski, nosił katanę i służył swojemu panu. Po porzuceniu służby zaczął iść za głosem serca i postanowił zrobić wszystko, by zostać poetą. Na początku tej drogi studiował literaturę i kaligrafię. Nieco później zainteresował się filozofią zen i podróżami w trakcie których powstały jego kultowe dzienniki poetyckie, które przyniosły mu wielka sławę, m.in. Ścieżki północy (Oku no hosomich) Podczas tych podróży Matsuo poz